Największe miasto Izraela, stolica administracyjna Dystryktu Jerozolimy i stolica państwa Izraela. Ponadto Jerozolima jest świętym miastem trzech religii: judaizmu, chrześcijaństwa i islamu. W trakcie II wojny światowej Jerozolima stała się schronieniem dla tysięcy Polaków.

Ziemia Izraela odegrała szczególną rolę w dziejach 2. Korpusu Polskiego, który w drugiej połowie 1943 roku został przegrupowany na teren ówczesnego Brytyjskiego Mandatu Palestyny.

W 1942 r. z Armią Andersa ewakuowało się do Iranu kilka tysięcy Żydów – żołnierzy Wojska Polskiego i cywilów. W tej drugiej grupie dominowały kobiety i dzieci. Gdy w 1943 r. dotarli z Iranu na teren ówczesnego Brytyjskiego Mandatu Palestyny, po trudach sowieckiej niewoli, leczyli nadszarpnięte zdrowie i przygotowywali się także do dalszej walki. Rozkwitło życie kulturalne, powstały polskie ośrodki i szkoły. Na tych ziemiach sformowały się polskie oddziały wojskowe, które stały się zalążkiem 2. Korpusu Polskiego, walczącego później na Półwyspie Apenińskim. Polska ludność cywilna została z tych terenów ewakuowana po zakończeniu II wojny światowej, głównie do Wielkiej Brytanii.

Około trzech tysięcy żołnierzy Armii Andersa narodowości żydowskiej zdecydowało się pozostać w Palestynie i walczyć o powstanie państwa Izrael. Jednym z nich był Menachem Begin, późniejszy premier Izraela, absolwent prawa Uniwersytetu Warszawskiego, były więzień NKWD, zesłany do niewolniczej pracy w GUŁag-u. Swoje tragiczne doświadczenia z nieludzkiej ziemi opisał później we wspomnieniach Czas białych nocy. Wraz z Armią Andersa wydostał się ze Związku Sowieckiego i w szeregach polskiego wojska znalazł się na terenie Palestyny. Tutaj zdecydował się zostać i walczyć o nowe państwo.

Otwarcie wystawy zbiegło się z 80. rocznicą powstania 2. Korpusu Polskiego pod dowództwem generała Władysława Andersa w Ziemi Świętej oraz 75. rocznicą powstania Państwa Izrael.