Bolonia to miasto w północnych Włoszech, stolica regionu Emilia-Romania. Jego początki sięgają czasów sprzed Imperium Rzymskiego.
We wczesnym średniowieczu ważny ośrodek w Egzarchacie Raweny. Następnie w Królestwie Longobardów, a od 756 r. w składzie Państwa Kościelnego. W czasie wojen napoleońskich należała najpierw do Republiki Cispadańskiej (jako stolica), a potem do Republiki Cisalpińskiej. W l. 1802-1805 znajdowała się w Republice Włoskiej, a w l. 1805–1815 w Królestwie Włoch, by następnie powrócić pod władzę papieży. Od 1860 w Zjednoczonych Włoszech.
W okresie II wojny światowej Bolonia znalazła się na szlaku 2. Korpusu Polskiego, kiedy to siły alianckie – wiosną 1945 r. – podjęły próbę dalszego posuwania się na północ i odcięcia Niemców od przepraw na Padzie. W tym celu konieczne było przełamanie miejscowych punktów obrony niemieckiej (m.in. nad rzeką Senio) i zajęcie miasta.
Początkowo 2. Korpus Polski prowadził walki pozycyjne i rozpoznawcze. W marcu 1945 r. przeszedł do działań ofensywnych, by poprzez szybkie natarcie przeciąć drogi odwrotu na kierunku Ferrara – Bolonia, po czym odciąć główne siły niemieckie oskrzydlając je od północy. 9 kwietnia 1945 r. 3. Dywizja Strzelców Karpackich rozpoczęła forsowanie Senio. Po przełamaniu linii obrony na tej rzece i sforsowaniu rzeki Santerno, Polacy zdobywali kolejne miejscowości, zmuszając Niemców do odwrotu i przystępując do działań typowo pościgowych.
Posuwające się równolegle i wykonujące działania wspierające zgrupowanie „Rud” pod dowództwem płk. Klemensa Rudnickiego (w składzie: 3. Brygada Strzelców Karpackich i 4. Wołyńska Brygada Piechoty) odcięło w tym czasie niemieckie punkty usytuowane w pobliskich górach. Duża część działań toczyła się wokół ważnego szlaku Imola – Bolonia. 17 kwietnia 1945 r. Polacy zdobyli Castel San Pietro, a po kilku dniach przekroczyli rzeki Gaiana i Idice. 21 kwietnia 1945 r. o 6:05 9. Batalion Strzelców Karpackich wkroczył jako pierwszy do Bolonii i zawiesił nad miastem polską flagę.
Oddziały polskie wkraczające do Bolonii witane były owacyjnie przez miejscową ludność, a 17 dowódców otrzymało honorowe obywatelstwo miasta. Radni Bolonii wręczyli żołnierzom polskim specjalne pamiątkowe medale, na których widnieje napis:
Al liberatori che primi entrarono in Bologna 21 Aprile 1945 – per benem erenza
Straty polskie poniesione w walkach wyniosły od 600 do 1600 rannych oraz od 200 do 300 poległych żołnierzy.
Na południu miasta, przy głównej drodze znajduje się Polski Cmentarz Wojenny w Bolonii, największa polska nekropolia spośród czterech polskich cmentarzy we Włoszech. Walki o Bolonię zostały też upamiętnione napisem na jednej z tablic na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie.