Urodził się 8 lipca 1922 r. w miejscowości Horodenka, niedaleko Stanisławowa. Kiedy wybuchła II wojna światowa miał 17 lat i był harcerzem. Po wkroczeniu do Polski Armii Czerwonej dom Storożyńskich został zniszczony przez NKWD, a rodzinę deportowano na Syberię. Dionizemu udało się uciec i przedostać przez Rumunię do Francji, gdzie wstąpił do polskiego wojska. Otrzymał przydział do 10. Brygady Kawalerii Pancernej dowodzonej przez gen. Stanisława Maczka. Po ataku Niemiec na  Francję w 1940 r. został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Po wylądowaniu aliantów w Normandii w 1944 r. uczestniczył w bitwie pod Falaise i razem z żołnierzami polskimi wyzwalał spod okupacji niemieckiej miasta Francji Belgii i Holandii. Po zakończeniu wojny i demobilizacji nie wrócił do Polski. Wyjechał do Argentyny, gdzie poznał swoją żonę Irenę Krzyżanowską, córkę Władysława. Dionizy Storożyński zmarł w 1977 r.