Valivade w czasie II wojny światowej było niewielką miejscowością w Indiach, położoną na przedmieściach Kolhapuru. Historia miasta sięga średniowiecza, jest ono wspominane w mitologii hinduskiej jako założone przez demona Kolhasur. W czasie II wojny światowej było niewielkim ośrodkiem przemysłu włókienniczego.
Generał Władysław Anders wraz z ewakuowanymi oddziałami Wojska Polskiego wyprowadził z ZSRS dziesiątki tysięcy polskich cywilów. Była to tylko jedna trzecia z 315 tys. ludzi wywiezionych na Syberię w latach 1939–1941. Większość z nich znajdowała się złej kondycji fizycznej, do czego przyczyniły się głód i trudne warunki panujące na Syberii.
Aby ratować tych ludzi od śmierci, poszukiwano miejsc, w których mogliby przechodzić rekonwalescencję i budować swe życie od nowa. Kolonie brytyjskie zadeklarowanych chęć przyjęcia dużej grupy polskich uchodźców, w tym Indie – 10 tys. osób. Delegatura Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej Rządu RP na Uchodźstwie oraz Polski Czerwony Krzyż rozpoczęły organizowanie obozów. Największym takim ośrodkiem w Indiach było Valivade, do którego trafiło 5 tys. osób, głównie matek z dziećmi. Budowa obozu ruszyła w marcu 1943 r. i była wspierana przez władze niezależnego księstwa Kolhapur, które na jego lokalizację przeznaczyło korzystnie położone tereny o przyjaznym klimacie.
Teren obozu został podzielony na pięć dzielnic, każda z rodzin otrzymała oddzielny domek mający dwa pomieszczenia sypialne i kuchnię. Były one wyposażone w podstawowe sprzęty, na terenie obozu działał wodociąg. Otoczenie domków zostało obsadzone różnorodnymi drzewami i krzewami. Mieszkańcy, poza wsparciem władz lokalnych, otrzymywali comiesięczną pomoc finansową od władz polskich.
Polakom dano możliwość stworzenia własnego systemu nauczania i organizacji życia kulturalnego. Młodzież brała udział w zajęciach sportowych, działały polskie harcerstwo, Sodalicja Mariańska, miejscowy teatr wystawiał sztuki, a w bibliotekach organizowano publiczne czytanie książek. Stworzono też miejsca opieki medycznej – rekonwalescencję przechodzili tam ranni żołnierze Polskich Sił Zbrojnych.
Obóz został zamknięty w 1947 r. W ramach łączenia rodzin i poszukiwania nowego miejsca do życia Polacy wyjechali do Europy, Ameryk, Afryki i Australii. Na miejscowym cmentarzu pozostało 78 grobów Polaków, którzy zmarli podczas funkcjonowania obozu. W 1975 r. w Kolhapurze odsłonięto tablicę upamiętniającą Polaków zmarłych w obozie Valivade. W 1998 r. Koło Polaków z Indii ufundowało, w ramach wdzięczności za otrzymaną pomoc, obelisk umieszczony w parku Mahaveer Garden. We wrześniu 2019 r. w Valivade został odsłonięty pomnik upamiętniający polskich mieszkańców tej miejscowości. Lokalne władze zadeklarowały również, że w najbliższym czasie powstanie tam muzeum poświęcone losom Polaków w Indiach.